52 : வேலிகளால் கிடைக்குமா விடுதலை?

என் வீட்டுத் தோட்டத்தில்
ரோஜாச் செடியொன்று நட்டேன்
பூக்கள் தருமென்ற நம்பிக்கையோடு

படுபயங்கர கனவுகளுடன்
மூச்சு வாங்கி விழித்த தினத்தில்
மொட்டொன்று முளைத்து ஆற்றுப்படுத்தியது

குழந்தையின் இளஞ்சிவப்பு உதடாய்
மலரொன்று மலர்ந்த தினத்தில்
வேலிபோலிருந்த சுவரில்
விரிசல் விழுந்தது

முதல் பூவை சாமி பாதத்தில்
வைக்கலாம் எனப் பறிக்கையில்
"அண்ணா நான் இந்தப் பூவை எடுத்துக்கறனே"
பட்டாம்பூச்சி கண்கள் கெஞ்ச
பக்கத்துவீட்டிலிருந்தொரு சிறுமி கேட்க
மேலும் சில செங்கல்கள் உதிர்ந்தன
எங்கள் வீடுகளின் வேலியிலிருந்து.

பிறிதொரு நாளில் ஒரு ரோஜாக்கன்றை
அவளுக்கு பரிசளிக்க,
அவர்கள் வீட்டிலும்
பூத்துக் குலுங்கின பூக்கள்

முட்கள் இருந்தும், பூக்கள் குலுங்கும்
கிளைகள் இணைந்து தழுவி நின்றன
இருவர் வீட்டு வேலிகளும் தாண்டி

"உங்க சாமிக்கு எங்கவீட்டுப் பூ வைங்க"
அதே பட்டாம்பூச்சி தேனாய் சொன்னதில்
இருவர் வீட்டு வேலிகளும் இடித்துவிட்டு
ரோஜாவனமொன்று அமைக்கலாம் என
கனவு கண்டிருந்தேன், குயில் இசையோடு!

யாரோ ஒருவர் பூப்பறிக்கையில்
கவனக்குறைவில் முள்ளொன்று பாய
காரணம் தேடி ஆரம்பித்தது யுத்தம்

வேலிகள் தாண்டி செடிகளை நாசம் செய்தோம்
வேரறுந்த செடியில்
பூக்களும், இலையும் காய்ந்து உதிர்ந்தபின்
முற்கள் மட்டுமே எஞ்சியிருந்தன

பின் வேலிகளை பழுது பார்த்து
முள் கம்பிகளும் இட்டு பலப்படுத்தினோம்

முள்வேலியால் காயம் பட்டு
மீண்டும் மூளலாம் போர்!
விடுதலை?